مقایسه آموزش و پرورش ایتالیا

ساختار آموزشی

کودکستان

آموزش ابتدایی

آموزش متوسطه

دوره های آموزشی شغلی شاگردی آموزش استخدامی قراردادی و پیمانی:

تربیت معلم ابتدایی تربیت معلم کودکستان

مدرسه حرفه ای

مدرسه فنی

مدرسه هنر

دبیرستان هنر

دبیرستان کلاسیک یا علمی

آکادمی هنرهای زیبا

دانشگاه مؤسسات دانشگاهی

. آموزش پایه دولتی تا سن 15 سالگی می باشد که تا سن 16 یا 18 سالگی نیز ادامه می یابد.

. اسکولامه یا تحصیلات متوسطه فراگیر که به اخذ گواهینامه دوره جهت حضور در مدارس تکمیلی متوسطه می انجامد.

. در مدارس تکمیلی متوسطهدانش آموزان می توانند به واحدهای بالاتر علمی، تکنیکی، هنری یا حرفه ای وارد شوند و به شرط اخذ گواهینامه می توانند به همه دانشگاهها وارد شوند و استخدام شوند

. سه سال دوره آموزش حرفه ای منجر به کسب گواهینامه صلاحیت و استخدام می شود. 5 سال دوره آموزشی منجر به اخذ گواهینامه حرفه ای می شود که برابر است با گواهینامه مدرسه فنی.

سیستم تحصیلی شامل موارد زیر می شود:

کودکستان (غیر اجباری) برای کودکان بین 3 تا 6 ساله.

ابتدایی برای بچه های بین 6 تا 11 ساله.

مدارس مقدماتی متوسطه برای کودکان بین 11 تا 14 ساله.

مدارس تکمیلی متوسطه که شامل انواع متفاوت تحصیلات می باشد.درحالت کلی شامل دانش آموزان 15 تا 19 ساله است.

اجازه ورود به تحصیلات دانشگاهی و غیردانشگاهی تکمیلی به دانش آموزانی که امتحانات دولتی را بگذرانند داده می شود. دوره های آموزشی حرفه ای بصورت اختیارات کلی هستند و افرادی که سنشان بین 16 تا 25 سال و گاهی اوقات بالاتر، م توانند حضور داشته باشند.

برای بدست آوردن اجازه ورود به دبیرستان احتیاج به گواهینامه اتمام دوره مقدماتی متوسطه می باشد.هدف ازقانونگذاریهای خاص و نوآوریهای آزمایشی،ارشاد دانش آموزانی است که می بایست درباره شغل آینده شان یا ادامه تحصیلات دردبیرستان تصمیم بگیرند

آموزش پیش دبستانی

ساختار آموزشی

ازمراکز پیش دبستانی در ایتالیا تحت عنواناسکولادل اینفاتریا یاد می شود.کودکستان که اولین شکل آموزش بچه ها در ایتالیا است، اجباری نیست، اما در جایگاه اولین سطح تحصیلات قرار می گیرد.تعداد دانش آموزان شرکت کننده در این مدارس درحال افزایش است.اکنون درمجموع 96% از کودکان رده های سنی 3 و 5 سال در این کودکستانها شرکت می کنند.درطول این دوره معلمان، باید مهارتهای بچه ها را مورد خلاقیت، طرز برخورد های اجتماعی، استقلال و روش یادگیری بهبود بخشند.

همه کودکان رده سنی3سال درشروع سال تحصیلی (اول سپتامبر) یا آنهائیکه سومین روز تولدشان قبل از سی و یک دسامبراست می توانند در یک کودکستان پذیرفته شوند.

مطابق قانون شماره 444 از 1968، کودکستانهای دولتی از سه بخش، تشکیل می شوند که هر بخش کودکان همسن را گروه بندی می کند.

گاهی اوقات این امکان وجود دارد که بخش هایی با کودکان غیرهمسن درحوزه های کوچک، تشکیل یابد.هربخش نباید بیش از25دانش آموزداشته باشد به استثنای بخشهائیکه دانش آموزان عقب مانده ذهنی دارند.از اول سپتامبر سال2000، به علت استقلال،کلیه مراکز آموزش پیش دبستانی و مراکز مراقبتی کودکان در ایتالیا از بالاترین سطح قدرت سازماندهی و مدیریت آموزشی درپذیرش اهداف کلی سیستم آموزش ملی، ازادی تدریس و حق انتخاب آموزشی خانواده ها در تعیین برنامه مطالعات، موضوعات و تعداد ساعات برخوردار گردید.

برنامه آموزش کودکستانها بر اساس ارتباط نزدیک بین اهداف آموزشی (همانندی، استقلال و رقابت) و ابعاد توسعه و سیستم های فرهنگی نمادین پایه ریزی شده است.

برنامه های آموزشی

از جمله مهمترین برنامه های آموزشی که در مراکز پیش دبستانی ارائه می گردد می توان از موارد ذیل نام برد:

. شناخت اعضای بدن و اعضای حرکتی

. تقویت گفتار و ادای صحیح کلمات

. شناخت اشیاء، زمان و طبیعت

. شناخت پیام ها، اشکال و وسایل

. برقراری ارتباط با دیگران

آموزش پیش دبستانی در معنای دقیق تر آماده کردن تحصیلی بچه های 5 3 سال است که بوسیله طرح به اصطلاح Materno Or Scuole per Ilnfanzia فراهم شده است.

توجه و خدمات آموزشی ویژه ای برای بچه های کوچک زیر 3 سال وجود دارد و بوسیله برنامه Asili Nido فراهم شده است. برنامه The Scuole Mateme بخشی از سیستم آموزشی است که با مسئولیت وزارت آموزش و پرورش می باشد در حالیکه Asili Nido متعلق به سیستم آموزشی نیست و تحت مسئولیت وزارت کار است.

برنامه Asili Nido عمدتاً توسط شهرداریها حمایت مالی شده و در میزان بسیار پایینی شرکت های خصوصی و غیر انتفاعی حمایت می کنند که البته فقط نسبت خیلی کمی از جمعیت را تحت پوشش خود قرار می دهند یعنی در حدود %8 در سطح ملی و بویژه در ایتالیای مرکزی و شمالی. باضافه موارد اندکی در ایتالیای جنوبی و جزایر آن

اما در طی دهه اخیر پیشرفت قابل ملاحظه ای در آمادگی تحصیلی افراد دیده می شود.

درسال 1992 کمتر از 100000 دانش آموز(%7/5 از میان بچه های زیر 3 سال) تحت برنامه Asili Nido بودند که در سال 1998، این تعداد به 120000 نفر (حدود %8) رسید.برنامه Asili Nido توسط دولت یا گروههای فردی دیگری حمایت مالی شد (مناطق و ایالت خود مختار، شهرداریها) یا یکسری مؤسسات خصوصی، بویژه مؤسسات مذهبی و غیر انتفاعی بخشی از هزینه این برنامه را به عهده می گیرند.

حضور در مدارس پیش دبستانی اجباری نبوده اما تقریباً حالت فراگیر گرفته و بیش از %95 بچه ها مورد نظر در نوعی از محیط های آموزشی پیش دبستانی حضور یافته اند.

بچه های معلول هم به طور کامل در مدارس عمومی، با دیگر بچه ها تلفیق داده شده اند که حدود %98/0 از تعداد کل دانش آموزان را طی سالهای 99 – 1998 تشکیل می دادند.

در مورد تفاوت نسبت دانش آموزان دختر و پسر به هم در مقطع پیش دبستانی، نسبت دانش آموزان دختر به پسر %2/48 بود در مقابل %8/51 (پسران) در سال 97 - 1999 و این نسبت بر می گردد به عوامل جمعیتی به مسائل تبعیضی و... .

اخیراً بیش از 50% خدمات آموزشی پیش دبستانی توسط مؤسسات غیر دولتی (شهرداریها و بویژه مؤسسات مذهبی) فراهم می شود طی دهه 90 پیشرفت بیشتر مدارس دولتی باعث Preminenco (؟) این محیطهای آموزشی در مقایسه با مؤسسات غیر دولتی شد.

و حالا در سال 1999 این میزان شامل بیش از 57 % از بچه هایی که در آموزش پیش دبستانی دولتی شرکت کرده اند را در مقابل کمتر از 43% محیطهای آموزشی غیر دولتی می شود.هدف اصلی سیاستگزاران مملکت، درحال حاضر تحت پوشش قرار دادن کل جمعیت مورد نظر و نیز بهبود کیفیت آموزشی در محیطهای آموزی می باشد. مدارس پیش دبستانی دولتی معیارها و الگوهایی را پیروی می کنند که توسط حکم وزارتی (3 ژوئن و 1991) صادر شده است که این الگوهای آموزشی چیزی مثل برنامه آموزشی دورس برای معلمین می باشد.این طرحها در حقیقت، اهداف مقطع پیش دبستانی را طراحی می کنند که این اهداف عبارتند از ک تقویت قابلیتهای فرد با توجه به ویژگیهای بدنی، عقلانی و سایکودینامیک زد، کمک به فرد در حصول اعتماد به نفس، توسعه تواناییهای فرد بویژه تواناییهای عقلانی، زبانی، حرکتی. ادارکی و احساسی اوست.

فعالیتهای آموزشی به طور منظم کنترل و ارزیابی می شود که این کار توسط بازرسینی که در وقع در نقش مشاورین عمل می کنند انجام می گیرد.

بیشتر مقطع های پیش دبستانی غیر دولتی هم (نه به طور رسمی) این الگوی آموزشی را پذیرفته و به این ترتیب، کیفیت خدمات آموزشی را تضمین می کند.عوامل احساسی که انتظار می رود در بهبود کیفیت خدمات آموزشی دخیل باشند شامل: الگوهای آموزشی ذکر شده، باضافه صلاحیت معلمین و نسبت تعداد معلمین به شاگردین است.

منظور از الگوهای آموزشی، یک سری از بایدهایی هستند که مدارس پیش دبستانی باید به آن برسند و آن ها را بکار ببندند و فعالیتهای تحصیلی بچه ها باید در راستای این بایدها باشد.

البته این «بایدها» صرفاً برنامه آموزشی واقعی یا خلاصه دروس نیست و فهرستی از استانداردهای کسب شده را به ما نمی دهند، اما می شود چنین پذیرفت که در واقع این معیارها به منزله یک کتاب راهنمای آموزشی برای معلمین و نیز برای آن دسته از افرادیکه مهمترین ابعاد پیشرفت و ترقی تحصیلی بچه ها را توضیح داده و تعریف می کنند و روشها و الگوهایی مناسب را بریا آموزش مؤثر طراحی می کنند می تواند مؤثر واقع شود.

بسیاری از مدارس غیر دولتی هم، یک سری هماهنگی هایی را در راستای فعالیتهای آموزشی دنبال می کنند که معمولاً همسو و هماهنگ با مدارس دولتی بوده اما تا حدودی از طریق مطابقت با بافت محلی و اجتماعی، غنی شده است.در این چارچوب، تجارب مهمی بایستی ذکر شود به عنوان مثال Scuole dell Infanzia از Regio Emilia و میلان و دیگر شهرداریها، Area Bambini از Pistoia، مدارس پیش دبستانی Steiner و Montessori

در بسیاری از این موارد هدف از حمایت آموزش پیش دبستانی، مزیت و ویژگی خاص این دوره است که اغلب در سطوح بین المللی هم شناخته شده است.

در مورد معلمان آموزش مقدماتی آنان تا سال 1998 توسط دانشکده های ویژه ای در سطح متوسطه سطح بالاتر همه ساله تکمیل شده بود ارسال 1998 سیستم اموزشی تغییر یافته که شامل آموزش علمی مدرسین در سطح آموزش پیش دبستانی با برنامه ویژه Laurea تا این که آنها برای پست تدریس صلاحیت لازم را کسب کنند.تقریباً (100 % در سال 92، 6. 99 %) در سال 1998 در مقطع پیش دبستانی معلم ها خانم بودند که تعداد این معلمین طی این دهه از 589. 116 در سال 91 – 1995 تا 312. 131 در سال 1994 تا 1998 افزایش یافته است.این افزایش به دلیل اصلاحات اساسی است که در مدارس دولتی در مقایسه با مؤسسات غیر دولتی انجام گرفته که نسبت بالاتری از میزان معلم به شاگرد را نشان می دهد.درمقایسه با مدارس پیش دبستانی بسیای از کشورهای دیگر این نسبت معلم به شاگرد بسیار پایین است که میزان آن 1/12 در سال 1994 تا 1998 بود.(3. 11 در مدارس دولتی، 5. 12 در مدارس غیر دولتی) که این نسبت پایین با هدف مدارس دولتی این طور ترفیع داده می شود و بسیاری از مدارس خصوصی و شهرداری با امکان فراهم کردن بهترین خدمات آموزشی به عنوان مثال معرفی زمان آموزشی طولانی تر با همکاری دو یا چند معلم، تعیین معلمان متخصص برای فعالیت های ویژه، افزایش ساعت آزاد، بالا بردن کیفیت تجهیزات آموزشی و اضافه کردن خدمات تکمیلی سعی در بهبود وضعیت آموزشی می کنند.

به واسطه تصویب قانون شماره 179 مصوب 27 می 1991، مجلس شورای ایتالیا، توافق سازمان ملل متحد را درموردحقوق کودکان (20 نوامبر 1989) تصویب کرد و در حقیقت این قانون نقطه شروع سیاستهای ایتالیا در حوزه آموزش پیش دبستانی محسوب می گردد.

با تصویب این قانون از سال 1989 مدارس پیش دبستانی دولتی به صورت رسمی و جدی آغاز به فعالیت نمودند.

با تصویب قانون شماره 444 مصوب سال 18 مارس، 1998که بر برخورداری کلیه کودکان برای حضور درمحیطهای آموزشی و تربیتی علیرغم زمینه اقتصادی اجتماعی، اجتماعی، نژادی، مذهبی و زبانی تاکید دارد،آموزش پیش دبستانی از اهمیت دوچندانی برخوردار گردید.از سال 1998، یعنی زمانی که آموزش پیش دبستانی دولتی، پایه گذاری شد، آموزش اولیه کودکان و توجه به آن، به ابتکارات شهرداریها. مؤسسات مذهبی، مجمع و گروههای خصوصی و فردی اختصاص یافته و فقط نسبت محدودی از کودکان (کمتر از 50%) از 6 – 3 ساله ها در آموزش پیش دبستانی و محیط آموزشی حضور پیدا می کردند. این درحالیست که در مدت 30 سال، شرکت در مدارس پیش دبستانی به بیش از 95% رسیده است که این به واسطه افزایش سرمایه گذاری دولت، احداث مراکز پیش دبستانی در کلیه مناطق وارتقاء کیفیت آموزشی مراکز آموزشی بوده است.

دهه کنونی 99 – 1990، نشان می دهد که در این بخش هدف مورد نظر حداقل در زمینه میزان حضور در آموزش پیش دبستانی تحقق یافته است.در زمینه کیفیت آمادگی تحصیلی، مطالعات زیادی اخیراً انجام شده که نشان می دهد پیشنهاد معیارهایی برای مدارس پیش دبستانی دولتی در سال 1991باعث ایجاد روش جدیدی در آموزش دوران کودکی شد که بر پیشرفت قابلیتهای کودک در ابعاد گوناگون شامل پیشبرد تواناییهای فیزیکی، عقلانی و سایکو دینامیک، کسب تدریجی اعتماد به نفس و پیشرفت تواناییهای فرد بویژه قابلیتهای احساسی، ادراکی، حرکتی و زبانی و عقلانی فرد متمرکز شده بود.

تأثیر این الگوها نه تنها در مدارس پیش دبستانی دولتی بسیار تقویت شده بلکه در اغلب محیط ها توسط شهرداریها، مؤسسات مذهبی و بخش های خصوصی و غیر انتفاعی حمایت مالی می شوند.این بخش ها مجبور به قبول Orientamenti نیستند اما با این وجود عاقلانه تر است که در رقابت با مدارس پیش دبستانی دولتی این برنامه در نظر گرفته شود.

مطلب دیگری که قابل توجه است تلاش در زمینه کسب برتری در سطوح پیش دبستانی دولتی و غیر دولتی است که چنان رقابتی به نظر می رسد که از طریق تفاوت های موجود بین محیط های مختلف آموزشی مورد تشویق قرار می گیرد.

آموزش ابتدایی

ساختار آموزشی

تحصیلات اجباری با آموزش دوره ابتدایی شروع می شود که قبلا مدت زمان پنج سال به طول می انجامید و برای بچه های بین 6 و11سال درنظر گرفته می شد..تحصیلات دوره ابتدایی در سراسر کشور کاملاً گسترده شده است.تشکیل و فعالیت مدارس ابتدائی به واسطه سیاست آینده نگری کلی که درتمام کشوراعمال می شود تنظیم می گرددبرنامه های آموزش ابتدایی طی آموزشهای 27 تا 30 ساعته درهفته یا آموزش تمام وقت 40 ساعت درهفته،ارائه می گردد.مدارس دوره ابتدایی همچنین می توانند تحت مالکیت دولت باشند یا خصوصی باشند. آموزش ابتدایی اولین دوره آموزش اجباری با هدف بالا بردن سطح فرهنگی جامعه با دیدگاهی مثبت نسبت به آموزش اجتماعی و هماهنگی با دیگر ارگانها است که به مدت 5 سال از سنین11–6 سال طول می کشد.آموزش ابتدایی اساساً توسط مدارس دولتی فراهم می شود که 93 در صد از گروههای سنی را در بر می گیرد.اما تعدادی مؤسسات خصوصی نیز وجود دارند که عمدتاً توسط گروههای مذهبی حمایت مالی شده که به 7 درصد از جمعیت جوان خدمت می کنند.مدارس دولتی رایگان است در حالی که در مدارس خصوصی والدین شهریه پرداخت می کنند.از چندین دهه کلیه کودکان این رده سنی در کلاس های آموزش ابتدائی ثبت نام می کنند اگر چه تعداد کمی از این دسته این دوره ها را طی نکرده ویا قبل از پایان این دوره ترک تحصی می کنند بدون این که مدرک پایان دوره آموزشی را دریافت کنند.

در مقطع آموزش ابتدایی این دهه با اجرای مقررات جدیدی مشخص شده که توسط قانون شماره 148، 5 ژوئن 1990 تصویب شده است.

ابتکارات اساسی اعم ازمعرفی زبانهای خارجی دربرنامه های آموزشی و تعریف بهتری از گروههای انضباطی وتدریس موضوعات جداگانه در این مقطع به مورد اجرا گذارده شده است.این ابتکارات برچارچوب اصلاح برنامه آموزش ابتدایی سال 1981استوارمی باشد که هدف اصلی آن ایجاد فرصتهای بیشتر برای دستیابی به سطح فرهنگی گسترده تر بویژه کسب مهارت دانش آموزان مهارت در زبانهای مختلف می باشد.بنابراین کودکان بااستفاده ازروشهای مختلف برای جستجوی تجارب خود،از پیشرفت و کسب توانائیهایی درجهت برخورداری ازافکار انتقادی، خود مختاری و آموزش اساسی برخوردار می گردند.

برنامه آموزشی جدید براصل اختصاصی کردن فرآیند آموزش ویادگیری از طریق فعالیتهای دانش آموزی بیشتر تأکید می کند.مطالعات زیادی در چند سال اخیر در زمینه محتوا و کیفیت آمادگی تحصیلی بدنبال قوانین جدید وضع شده انجام گرفت که مهمترین این ابتکارات استقرار سیستم کنترل در وزارت آموزش و پرورش می باشد که به طور منظم هر دو سال وضعیت آموزشی را از ابعاد مختلف کنترل می کند.به عنوان مثال به بررسی و نظارت ساختار و ابعاد موسسات آموزشی و تعداد کلاسهای درسی، تعداد معلمان و دانش آموزان می پردازد.

در حقیقت خود مختاری آموزشی این اجازه را به مؤسسات غیر انتفاعی می دهد که در راستای بهبود کیفیت آموزش بومی و منطقه ای به طراحی و برنامه ریزی طرحهای آموزشی مدارس و فعالیتهای فوق برنامه همسو با نیازهای ویژه و منابع قابل دسترس در جهت استفاده بهتر و مؤثر تر از منابع مبادرت نمایتد.تاکید عمده ای بر روی تداوم تحصیل از دوره پیش دبستانی به ابتدایی ارائه شده است.از آنجائیکه منابع انسانی و شامل به کارگیری اصلاحات جدید می باشد، بنابراین در این دوره به میزان تخصص معلمان اهمیت ویژه ای داده می شود.

در این زمینه معرفی مدل های جدید آموزشی شامل تخصص های اولیه بیشتر و کلاس های آموزشی درون گروهی کاربرد دارد که خود باعث جایگزینی مدل ها و روش های قدیمی با مسائل و روش های انضباطی جدید می شود.

مسأله ترک تحصیل یکی از مسائل مهم سیاستگذاران می باشد حتی اگر این تعداد نسبت خیلی کمی را شامل شود.(07. 0% در مدارس دولتی در سال تحصیلی 1997 –1998) که این امر هنوز هم یکی از موانع دستیابی به اولویت های سیاست آموزش همگانی می باشد

این وضعیت در سراسر کشور ایتالیا گسترش یافته اما از دیدگاه کمی این مشکل در مناطق جنوبی و جزایر جدی تر است و کودکان را بدون توجه به جنسیتشان تحت تأثیر قرارمی دهد. واضح است که ابتکارات زیادی با هدف مبارزه با افت تحصیلی در این زمینه انجام شده که تا حدودی موفقیت آمیز نیز بوده است.درحقیقت میزان ترک تحصیل بطورپیوسته در حال کاهش بوده و از میزان 17. 0 درصد در سال 1995 تا 1991 به میزان 60. 0 درصد در طی 98-1997 کاهش یافته است که این روند عمدتاً در ایتالیای جنوبی به چشم می خورد

(از 2. 0 % تا 08. 0 %) و در جزایر (از 45. 5 % به 09. 0%).

طبق قانون شماره 29 مصوب 6 آوریل 1997اولیای کودکان مسئول تحصیل فرزندانشان بوده و متصدیان بومی و شهرداری باید به عدم انجام این کار توسط اولیای دانش آموزان اخطار داده و در صورت هشدار ناموفق طبق قانون با آنان رفتار شود.

طی دهه 95 نوآوریهای متعددی در زمینه جلوگیری از ترک تحصیل و افت تحصیلی کودکان انجام شده است. در میان چنین مقیاس هایی دو مورد به نظر می رسد که مؤثر بوده، اولی کنترل افراد ترک تحصیل کننده بوسیله وزارت آموزش و پرورش که از طریق ارزیابی های مداوم در سطح استانی با هدف پیگیری افراد ترک تحصیل کننده و معرفی مجدد آنها به سیستم آموزشی صورت گرفته ودومی یک سری طرح هایی است که توسط وزارت آموزش و پرورش اداره شده است در این چارچوب به دانش آموزان تجدیدی یک ساله یا دو ساله توجه ویژه ای شده است چون که این وضعیت به عنوان یکی از عوامل ترک تحصیل به حساب می آید.این وضعیت در حال بهبود بوده و هم اکنون تعداد افراد تجدیدی 3/.. در صد از کل بچه های ثبت نام شده را تشکیل می دهد.با این ابتکار تأسیس سازمان نظارتی در زمینه نظارت بر افت تحصیلی مدنظر قرار گرفت. این مؤسسه اخیراً (20 جولای 1999) تحت مسئولیت مؤسسه ملی ارزیابی سیستم آموزشی قرار گرفته است، بیشتر بچه هایی که در اولین سال آموزشی ابتدایی ثبت نام کرده اند از قبل تجربه ای مشابه مدرسه در محیط های پیش دبستانی داشته اند.1.95 % در سال 1998 – 99 میزان پیش دبستانی بود اما این نسبت برای بچه های 5 ساله بالاتر هم هست چنان تجربه ای به نظر می رسد که برای کار موفق در آموزش ابتدایی از حمایت قابل توجهی برخوردار باشد.

بچه های معلول در کلاسهای معلمولی در کنار بچه های دیگر حضور یافته و از طرف معلم مساعدت می شوند که معلم با آنها در زمینه طراحی اجراء و طرحهای آموزش ویژه همکاری می کنند. همینطور مهاجرین هم در کلاسهای عادی حضور یافته و در بسیای موارد مدارس دوره های ویژه ای را برای آنها به زبان مادریشان برگزارمی کند.نسبت این افراد به کل جمعیت دانش آموزان درحال رشد است که این تعداد در سال تحصیلی 1998 تا 1999 11% بود.برنامه آموزشی مدارس ابتدایی دراین دهه توسعه یافته و مهمترین ابتکارات در این زمینه معرفی زبان خارجه به عنوان یک موضوع درسی جدید و استفاده از اطلاعات و تکنولوژیهای ارتباطی است.در زمینه آموزش زبان خارجه اجراء مقررات مربوطه از سال 93 – 1992 شروع و به تدریج انجام یافت و در سال 5– 1994 یک زبان خارجی در 6/43% از کلاسهای پایه سوم. چهارم و پنجم تدریس شد.

زبانهای تدریس شده به عنوان زبان دوم در سال 6 – 1995 شامل زبانهای انگلیسی 3/78%، فرانسه 4/17%، اسپانیولی 4/.% و آلمانی 0/4% بود.

یکی از مشکلات اصلی در این زمینه آموزش و انتصاب معلمین بود که وزارت آموزش و پرورش برنامه ویژه ای را به این منظور آغاز کرد.استفاده از ICT به ویژه به دنبال برنامه اصلاح تکنولوژیهای آموزشی 1997 تا 2000 در حال افزایش است. در سال 1998، 50% از مدارس ابتدایی با برنامه ICT مجهز شده اند.بیشتر معلمان مدارس ابتدایی خانم هستند (93% در سال 1992 و همان میزان در سال 1998).

تا سال 1998 معلمین تحت برنامه Instituti Magistrali) (در دانشکده های ویژه ای در سطح متوسطه با دوره های چهار ساله تعلیم یافته اند که در پایان هر کدام از این دوره ها دانشجویان به منظور دریافت مدرک بایستی یک امتحان نهایی را بگذرانند.

در سال 1998 چنان دانشکده هایی از رده خارج شده و معلمان آموزش ابتدایی بایستی بعد از گذراندن یک دوره آموزش متوسطه سطح بالاتر 5 ساله در یک دوره 4 ساله دانشگاهی ثبت نام می کردند.در پایان هر دوره به افراد واجد شرایط مدرک داده می شود تا به پست معلم ابتدایی دست پیدا کنند. این قانون جدید تصور می شود که اساساً صلاحیت لازم برای معلمان آتی را بهتر کند.

اصلاحات آموزشی

به علت اصلاح سیستم تحصیلی (قانون باسانینی شماره 59 / 1997) آموزش دوره ابتدایی هفت سال به طول انجامیده و به کودکان رده های سنی 6 تا 13سال ارائه می گردد.

قانون باسانینی (قانون شماره 59 /1997)همچنین تصریح می کند مدارس ابتدایی از استقلال آموزشی و سازمانی برخوردار می باشند.استقلال به معلمان یک مجموعه کامل از فرصتها می دهد که برنامه های درسی جاری را انعطاف پذیرتر سازند و آنها را با نیازهای یادگیری دانش اموزان تطبیق دهند.این کار ابتکاری را افزایش می دهد که هم اکنون بسیاری از معلمان انجام می دهند.به علت اصلاح هر مدرسه ای برنامه آموزشی مخصوصی را تشکیل خواهد داد و در اختیار دانش آموزان خانواده های آنها خواهد گذاشت که در آن تشریح خواهند کرد.

شرایط ورودی

کلیه کودکان رده سنی6سال از حق حضور در مراکز آموزش ابتدایی برخوردار می باشند.

محدودیت های مربوط به انتخاب مدرسه می تواند به دلیل امکانات مربوط به مکان مدرسه و تعداد واحدهای کارکنان مدرسه باشد. کلاسها معمولاً از حداکثر بیست و پنج و حداقل ده دانش آموزمتشکل می گردد.طبق قانون مدارس ابتدایی نمی توانند کمتر از6 و بیشتر از25 دانش آموز داشته باشند.

برنامه های آموزشی

از جمله مهمترین برنامه های آموزش ابتدایی می توان از موارد ذیل نام برد:

. زبان ایتالیائی

. زبان خارجی

. ریاضیات

. علوم

. تاریخ،جغرافیا وعلوم اجتماعی

. آموزش هنر،آواز و موسیقی

. تربیت بدنی

. علوم مذهبی که تنها موضوع انتخابی است که گزینش یا عدم گزینش آن به اختیار خود دانش آموز و والدین وی می باشد.

ارزیابی تحصیلی

امتحانات نهائی

درپایان کلاس پنجم، دانش آموزان ملزم به شرکت درآزمون پایان سال تحصیلی تحت عنوان(اسامی دی لیسترا المنتار) می گردند که در صورت موفقیت درآن به مقطع مقدماتی متوسطه راه می یابند.گفتنی است که آزمون پایان سال تحصیلی بر دو امتحان کتبی و یک امتحان شفاهی مشتمل می گردد

آموزش متوسطه

آموزش مقدماتی متوسطه

ساختار آموزشی

آموزش اجباری، علاوه بر آموزش ابتدایی شامل مقطع مقدماتی متوسطه می شود که سه سال طول کشیده و بچه های 14 – 11 سال در آن تحصیل می کنند. این دوره یک آموزش نظری عمومی و چارچوبی برای پیشرفت تواناییهای دانش آموزان در همه زمینه ها را فراهم می کند.بیشتر مدارس مقدماتی متوسطه توسط دولت حمایت مالی شده که 3/96% از دانش آموزان رده سنی 14 –11 را شامل می شود.در حالی که 7/3% بچه هایی که در مدارس غیر دولتی هستند توسط مؤسسات مذهبی و سایر مؤسسات خصوصی و غیر انتفاعی حمایت مالی می شوند.آموزش مقدماتی متوسطه مانند مقطع ابتدایی درمدارس دولتی رایگان است. و اولیاء ازطرف دست اندرکاران منطقه ای برای خرید کتابهای درسی حمایت مالی می شوند. کودکانی که در مدارس خصوصی درس می خوانند هزینه و شهریه را پرداخت می کنند که از سال 2000 – 99 شروع می شود. آموزش مقدماتی متوسطه از اوایل دهه 60 اجباری است.اما تا حدودی نسبت بالایی از بچه ها قبل از پایان این دوره ها و گرفتن مدرس ترک تحصیل می کنند یا ثبت نام نمی کنند.این مدارس فراهم کننده زمینه لازم برای دسترسی به آموزش تکمیلی متوسطه می باشند.ترک تحصیل مشکلی در این زمینه می باشد که تأثیر و نتایج آن در زمینه آموزش اساسی بچه ها و نیز فرآیند شغلی و تواناییهای کاری آنها مورد توجه واقع شده است.میزان ترک تحصیل کننده ها در سال تحصیلی 91 – 90، 4/1% بود که این میزان به 48/0% در 98 – 1997 کاهش یافت در این روند بنظر می رسد که بهبود وضعیت آموزشی در ایتالیای جنوبی مهم باشد (از 56/2% در سال 91 – 1990 به 74/0% در 98-1997) و در جزایر از (75/2 به 97/0)

اگر میزان تکرار سالیانه به عنوان نشانه ای برای تفسیرهای از این تغییرات باشد.در این صورت هنوز ترک تحصیل کننده ها در این مقطع تحصیلی وجود دارد در حالی که سال به سال تعدادشان در حال کاهش است و درحقیقت 3/5% از دانش اموزان تجدیدی های سال 95-1994 هستند. در حالی که آنها در 7-1996، 6/4% بوده اند.

این مشخصه حکایت ازتفاوت آشکار بین مناطق مرکزی شمالی ایتالیا و مناطق جنوبی و جزایر آن دارد. آموزش متوسطه به دو مقطع مقدماتی و تکمیلی متوسطه تقسیم می شود.گذراندن مقطع مقدماتی اجباری است درحالیکه تنها گذراندن سال اول سطح متوسطه تکمیلی اجباری است.

اما با وجود این دانش آموزان می توانند یکی ازانواع مختلف رشته ها را درپایان دوره متوسطه پایین انتخاب کنند.آموزش مقدماتی متوسطه بر دوره آموزشی سه ساله مشتمل می گردد. آموزش مقدماتی متوسطه«اسکولا مدیا» از3پایه تحصیلی اول، دوم و سوم متشکل گردیده و به آموزش دانش آموزان بین رده های سنی 11 تا 14 سال تعلق دارد. آموزش تکمیلی متوسطه نیز در دبیرستانهای کلاسیک،دبیرستانهای علمی،دانشکده هنری،(دبیرستانهای هنری)، مدارس فنی و مؤسسات حرفه ای ارائه می گردد. مقطع مقدماتی متوسطه«اسکولامدیا» از برنامه های آموزشی متنوع برخوردار نمی باشد. دانش آموزان مدارس مقدماتی متوسطه وابسته به دانشکده های هنر وهنرکده های موسیقی ازامکانات2 تا 3 ساعت آموزش فوق العاده برنامه های هنری وموسیقی برخوردار می باشند.

کلاسهای درسی مقطع مقدماتی متوسطه بر 30 ساعت در هفته و یا 36ساعت درهفته، همراه با آموزش زبان خارجی مشتمل می گردد.

پذیرش تحصیلی

شرایط پذیرش

برای ورود به مقطع مقدماتی متوسطه (اسکولامدیا) دانش آموزان باید مدرک پایانی تحصیلی دوره ابتدائی را داشته باشند که معمولاً درسن یازده سالگی بدست می آید.

لازم به ذکر است که از دانش آموزان غیر بومی علاوه بر اخذ مدرک اتمام دوره ابتدایی آزمون هوش و استعداد مبنی بر اعطای مجوز تحصیل به آنان به عمل می آید.

ارزیابی تحصیلی

امتحان پایانی آموزش مقدماتی متوسطه«اسامه دی لینزا مدیا»از3امتحان کتبی(زبان ایتالیائی، ریاضیات و یک زبان خارجی و یک مصاحبه بین رشته ای ازکلیه دروس امتحانی متشکل می گردد.درپایان سال تحصیلی و بعد ازارزیابی نهائی،مدرک«دیپلمادی لینزا مدیا»به دانش آموزان اعطا می گردد.

مدرک فوق بر مبنای طبقه بندی ارزشیابی تحصیلی تحت عناوین عالی، بسیارخوب، خوب و متوسط به دانش آموزان ارائه می گردد.علاوه بر این والدین دانش آموزان نیز ازحق ارزیابی تحلیلی کودکان خود برخوردارمی باشند که درصورت تمایل توسط کمیته امتحانی صورت می گیرد.به دانش آموزانی که از نتایج قابل قبولی در امتحانات برخوردارنگردیده اند عنوان«نان لیستر یا تو» اطلاق می گردد.