مقایسه آموزش و پرورش اتریش

ساختار آموزشی

نظام آموزش و پرورش درکشور اتریش به عنوان یک زنجیر پیوسته از سطوح و مراحل مختلف آموزشی است. تحصیلات متوسطه عمومی قلب نظام آموزشی کشور است که پس از آموزش متوسطه پایه و آموزش ابتدایی ارائه می گردد. مقطع تکمیلی متوسطه نیز در ادامه تحصیلات متوسطه پایه به علاقه مندان ارائه می گردد

آموزش پیش دبستانی

تاریخچه

در این گروه می‌توان از سیستم‌ یتیم خانه‌ها در آغاز عصر جدید نام برد. اولین مؤسسات مراقبت از کودکان با ایجاد کارگاههای تولیدی در سال 1750 و کارهای ساعتی زنان خانه‌دار اتریش در خارج از خانه و در کارگاههای صنعتی تشکیل گردیدند.با تأسیس اولین مرکز مراقبتی کودکان در اتریش در سال1830 مؤسسه‌ای ایجاد گردید که جزء سیستم آموزشی مدارس به حساب نمی‌آمد (و از اینرو هیچگونه حمایتی از جانب صندوق مدارس دریافت نمی‌کرد، بلکه به وسیله کمکهای مالی مردم روی پای خود بود) و تنها به صورت اصولی به امر“حمایت و نگهداری” کودکان و کمتر به امر آموزش می‌پرداخت. با تأسیس اولین مهدکودک در سال 1863 (بر اساس طرحهای کومینوس، اوبرلین، پستالوتسی و فریدریش فروبل) یک شکاف اجتماعی رو به رشد ایجاد گردید: مراکز مراقبت از کودکان خانواده‌های کم‌درآمد و مراکز مراقبت از کودکان و فرزندان طبقه متوسط. از سال 1870 تقریباً در همه ایالتهای اتریش مهدکودکهای خصوصی و ایالتی وجود داشته است. وظیفه این مراکز آموزشهای تربیتی تکمیلی در کنار خانواده بود. در سال 1871 اولین اتحادیه شغلی مربیان مهد کودک تشکیل گردید که قوانین مربوط به تأسیس، برنامه‌ریزی، اداره، نظارت و مراقبتهای تربیتی، ساختار ظاهری و فضا و مسائل آموزشی آنها در حدود یکصد سال معتبر بودند. تعداد مهدهای کودک از سال 1885 تا سال 1912 از تعداد 134 به 548 مهدکودک و تعداد مراکز مراقبتی صرف در طی این مدت از 183 به 244 مرکز افزایش یافته است.از سالهای دهه 1920 به بعد مراکز مراقبتی بیشتر به سمت حاشیه رانده شدند و تفکرات مونته سوری در مهدهای کودک جایگزین شدند. در آن سالها وین، که مشاور امور رفاهی آن در شورای شهر دکتر جولیوس تاندلر بود بسیار بیشتر از سایر پایتختهای جهان دارای مهدکودک بود. همچنین “کودکستانهای ملی” با ساعات کاری طولانی‌تر نیز وجود داشتند. کار با کودکان با دورنگری خاصی برنامه‌ریزی شد. در هر “گوشه” (به عنوان مثال: گوشه ساختمان‌سازی، گوشه عروسکها) اسباب‌بازیهای مقتضی با سن و از نظر تربیتی مفید برای کودکان قرار داشت. ژیمناستیک و تدریس موسیقی نیز در کودکستانها ارائه می‌شد.

آموزش یک زبان خارجی (انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، کرواسی، اسلاوی، مجارستانی، چک یا اسلواکی) در اویل سومین سال به عنوان یک تمرین عملی اجباری (ارزیابی موفقیت وجود ندارد) آغاز می گردد. با این وجود، آموزش زبان خارجی در بیشتر مدارس زبان انگلیسی می باشد. موضوعات اجباری و تماین عملی اجباری به گروه ها با توانایی مختلط آموزش داده می شود. تمارین اختیاری ممکن است بر مبنای اختیاری انتخاب شده باشند. معلمین در بکارگیری شیوه های آموزشی و مطالبی که بکار می برند آزاد می باشند. با این وجود، شکل و محتوای دروس بعدی باید با برنامه آموزشی سال تحصیلی ویژه و با سن دانش آموزان سال تحصیلی ویژه همخوانی و مطابقت داشته باشد. معلمین ارشد (دبیران) و بازرسان مدرسه ملزم به صدور دستورات و رهنمود به معلمین این دروس می باشند. برنامه آموزشی دستوراتی از وزارت آموزش،‌علوم و فرهنگ و بر اساس قانون برنامه ریزی آموزشی مدارسی هستند و از طرف مدرسه قابل تغیر می باشد. در تنظیم این برنامه های درسی متخصصان بسیاری کارهای اساسی بسیاری صورت داده و دست داشته اند. برنامه درس دوره ابتدائی برنامه ای است با ساختاری چارچوبی است. این چهار چوب در تعیین کردن کلی یک هدف آموزشی، مسئولیت های آموزشی و تربیتی و تهیه لوازم کمک آموزشی برای تک تک دروس و نیز شیوه آموزشی فرا موضوعی عینیت پیدا می کند. برنامه آموزشی بنیان برنامه ریزی و اجرای مسئولانه مطالب درس توسط معلم را تشکیل می دهد. در چارچوب قانون استقلال مدارس دارای ساعات خالی در برنامه آمورشی برای امور دلخواه می باشند. در مدارس اول تا چهارم دوره ابتدائی در چار چوب استقلال مدرسه کلاس های تمرینی غیر اجباری در نظر گرفته شده است، در صورتی که این ساعات در مقاطع بالای دوره ابتدائی و نیز مدارس راهنمایی برای ساعات و دروس اجباری و نیز دروس آزاد و اختیاری در نظر گرفته شده اند. برای دوره ابتدائی در حال حاضر 2 نوع برنامه درسی در نظر گرفته شده است که فقط در قسمت بندی تعداد ساعات هفته در یکا یک مقاطع آموزشی در مورد درس های فنی، خیاطی و خواندن زبان آلمانی با یکدیگر تفاوت دارند. تعداد ساعات کلی برای تمام مقاطع آموزشی 92 ساعت می باشد.

علاوه بر این کلاس های تمرینات اجباری باید در این برنامه در نظر گرفته شود (البته بدون ارزیابی در پایان سال تحصیلی) یک زبان زنده بیگانه (انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، کرواتی، اسلواکی، اسلوانیایی، چکی و یا مجارستانی) نیز در مقاطع آموزش اول و دوم و به اندازه 32 ساعت در سال در میان این برنامه تزریق می گردد. بدون این که تعداد ساعات کل هفته تغیر کند. این امر از سال درسی 2003-2004 اجباری است. تا آن زمان یک فضای گذر وجود خواهد داشت. علاوه بر این درس زبان های زنده بیگانه با یک ساعت در هفته در مقطع آموزشی سوم و چهارم و درس آموزش ترافیک در مقاطع اول و دوم با 10 ساعت در سال در برنامه های آموزشی مقطع ابتدائی مد نظر قرار دارند. آموزش تمام دانش آموزان دروس اجباری و تمرینات اجباری به صورت یکسان و بدون تفاوت صورت می گیرد. اضافه بر این دانش آموزان می توانند به صورت دلخواه دروس تحت عنوان تمرینات اختیاری (آموزش آواز، موسیقی تفریحی، تمرینات بدنی، هنری تجسسی، کلاس های زبان آلمانی،‌ ساختار موسیقی، هنرهای تصویری، زبان های خارجی زنده و کلاس های توسعه‌ علاقه و استعداد) شرکت کنند.چهارچوب برنامه درسی در زمینه های اهمیت، تقسیم بندی زمانی،‌ تقسیم بندی ساختاری مواد درسی و نیز تعیین شیوه ها و لوازم کمک آموزشی بر اساس اصول آموزشی- تربیتی نوعی آزادی تصمیم گیری را برای معلمان فراهم آورده است. البته مواد درسی دوره ابتدائی به صورت درس های مختلف تقسیم بندی شده است. ولیکن از تفکیک مواد درسی به صورت مواد تخصصی در عمل جلوگیری به عمل آمده است. از آن جائی که کلاس درسی به طور گسترده از تجارب، علاقمندی های و نیازهای ککودکان سرچشمه می گیرد، از همین رو آموزش متناسب با موقعیت و به صورت فرا رشته ای اعمال می گردد. علاوه بر این برای مدرسه وظایف آموزشی و تربیتی نیز تعیین است که فقط آن ها را می توان به صورت فرا رشته ای پشت سر گذاشت. از میان این اصول آموزشی می توان اشاره کرد به: آموزش های مربوط به بهداشت، تقویت قدرت روخوانی،‌ آموزش های رسانه ای، آموزش های موسیقایی،‌ آموزش های سیاسی (به علاوه‌آموزش های مربوط به صلح)، آموزش های مسائل جنسی، تعلیم سخنوری، آموزش های محیط زیست، آموزش های ترافیکی و آموزش های علم اقتصاد (به علاوه آموزش های مربوط به رفتار منتقدانه و شیوه صحیح مصرف) و آموزش های مربوط به تساوی حقوق زن و مرد. برای این که کلاس درسی دوره ابتدائی متناسب با سن کودکان، نشاط آور و باعث ایجاد این انگیزه باشد در برنامه درسی (آموزشی) روش های آموزشی مختلفی ارائه می گردند. به غیر از روش های یادگیری دوره پیش دبستانی که با بازی سروکار دارند باید روش آموزشی آگاهانه، مستقل و هدفمند به کار گرفته شده. این روش ها می تواند توسط شیوه های آموزشی ذیل ارائه شود:‌یادگیری در هنگام بازی، یادگیری باز، یادگیری بر مبنای انجام تحقیقات، یادگیری اکتشافی (پژوهشی)، یادگیری اطلاع رسانی، یادگیری تکراری و تمرینی. در هنگام برنامه ریزی و سازماندهی فرآیندهای یادگیری می بایستی تجربیات هم پژوهشی – آموزشی برای یادگیری در مدارس مد نظر قرار گیرند. شیوه های آموزشی باید با توجه به موقعیت قابل ارائه و یا تمرین می باشند. هم چنین می توان از امکانات رایانه ای برای یادگیری مستقل، هدف مندانه و فردی و برای کارهای خلاقیت زا استفاده نمود

اقسام مختلف مؤسسات آموزشی

نوع ساختار مدارس پایه همان مدرسه ابتدائی است که مقطع I (اول و دوم ابتدائی و در صورت نیاز دوره پیش دبستانی) و مقطع II (سوم و چهارم ابتدائی) را شامل می شود.

برای کودکانی با معلولیت های مختلف در موازات این مدارس، دوره های مدارس استثنایی ارائه می شود. سال تحصیلی 94/1993 یک پارچه سازی کودکان معلول دوره ابتدائی در چهار چوب سیستم آموزشی عادی به طور حقوقی استحکام یافته است. 100 درصد کودکانی که آمادگی رفتن به مدرسه را داشتند به هر دو نوع به این مدارس رفته اند.مدارس ابتدائی عادی و مدارس استثنایی از بخش اولیه فراتر رفته است (مقطع آموزشی اول تا هشتم، ولی مدرسه ابتدائی و پایه تقریبا فقط توسط دوره ابتدائی ارائه می شود) چرا که مقاطع بالای مدرسه‌ ابتدائی (مقاطع 5 تا8 فقط در 15 مدرسه ارائه می شود.

پذیرش تحصیلی

آموزش اجباری در مورد کسانی که تا اول سپتامبر، سال 6 سال تمام داشته باشند اعمال می گردد. اصولا پذیرش در مقطع اولین آموزش بر اساس ثبت نام دانش آموزان در نزدیک ترین مدرسه ای که در حوالی منزل قرار گرفته است صورت می گیرد. مهلت ثبت نام دانش آموزان توسط شورای آموزش و پرورش ایالتی و با توجه به شرایط هر ایالت مشخص می شود. کودک می بایستی در ثبت نام حضورا و با اختیار شرکت داشته باشد.مسئول مدرسه تعیین می کند که آیا این کودک آماده به مدرسه رفتن هست یا خیر. توان به مدرسه رفتن زمانی تصدیق می شود که کودک توانایی شرکت در مقطع اول ابتدائی را داشته باشد، بدون این که فشار بیش از اندازه روی ذهن و جسم کودک وارد شود. تمام کودکانی که آموزش اجباری شامل شان می شود در مدارس پذیرفته می شوند و می بایست در هر مدرسه‌ ابتدائی که خواستند ثبت نام کنند و پذیرفته شوند. این امر می تواند هم چنین به صورت مختلط در مقطع پیش دبستانی و مقطع اول به صورت مجزا در مقطع ابتدائیIو یا مقطع ابتدائی IIصورت پذیرد. این تصمیم، که آیا مقطع آموزشی I مشترک و مختلط برگزار گردد و یا مجزا، وظیفه اداره آموزش مجری قوانین آموزشی در ایالت مربوط است که بعد از مشورت با اداره کنندگان مالی مدرسه و شورای آموزشی منطقه صورت می گیرد. کودکانی که برای انجام تکالیف محوله در مدرسه و یادگیری زمان بیشتری نیاز دارند، برای دستیابی به اهداف مورد نظر در مقطع ابتدائی. (کلاس اول، دوم و در صورت نیاز پیش دبستانی) تا سه سال تحصیلی وقت دارند. این 3 سال برای کودک مجالی را فراهم می کند، تا اهداف آموزشی اش را در فضای زمانی منحصر به فرد به دست بیاورد. کودکانی که نتوانند خواسته های دوره ابتدائی را با وجود داشتن امکانات کافی برآورده کنند. باید امتحان بشوند که آیا نیاز به آموزش ویژه دارند یا خیر. اگر بچه ای در بین تاریخ اول سپتامبر و 31 دسامبر 6 سالگی اش تمام شود و از لحاظ ذهنی و جسمی در وضعیتی قرار گرفته است کلاس درسی را دنبال کند. (توان مدرسه رفتن) بنابراین می تواند با تقاضای والدین قبل از موعد (زودتر) در مقطع آموزشی اول دوره ابتدائی پذیرفته شود، البته تصمیم نهایی بر عهده مدیر مدرسه است اگر تقاضای پذیرش قبل از موعد رد گردد، تصمیم نهایی بر عهده‌شورای آموزش و پرورش منطقه خواهد بود. اگر بعد از پذیرش پیش از موعد کودک در اوایل مقطع آموزشی مشخص گردد که کودک نمی تواند از عهده اولین مقطع آموزشی بربیاید پذیرش پیش از موعد لغو می گردد. این تصمیم تا پایان همان سال تقویمی و از طرف مدیر بخش مدرسه ای عنوان می شود ویا والدین کودک می توانند ثبت نام کودک خودشان را در مقطع آموزشی 1 لغو کنند. در صورت لغو ثبت نام پیش از موعد و یا در خواست لغو ثبت نام از سوی والدین، کودک می تواند با درخواست والدین در دوره پیش دبستانی ثبت نام و شرکت کند. شرکت کردن پیش از موعد در مقطع اول آموزشی در سابقه آموزش اجباری عمومی محاسبه می گردد، در صورتی که کودک در این زمان یک سال تحصیلی مقطع اول (و نه دوره پیش دبستانی) را گذرانده باشد.